محاسن و معایب جشنواره‌های ملایر
شهر جشنواره‌ها امسال از ۱۱ شهریورماه، بیش از یک ماه میزبان مسافران و گردشگرانی بود که برای حضور در جشنواره‌های امسال و بازدید از مراکز دیدنی این شهر، به‌ویژه ابرمجموعه‌ی جهان کوچک، وارد ملایر شدند. در این مدت شاهد برگزاری جشنواره‌ی شوریجات و ترشیجات، ۱۲ شب مسابقه‌ی بزرگ استعداد برتر در کهن‌شهر سامن، جشنواره‌ی آلبالو در شهر شکوفه‌های آلبالو زنگنه‌ی زیبا، جشنواره‌ی فرش و قالی در روستای کسب، و جشنواره‌ی گردو و بادام در شهر علی‌آبادِ بخش جوکار بودیم. همچنین برگزاری پنج جشنواره در جهان‌شهر ملایر با حضور استندآپ‌کمدین‌ها و خوانندگان مطرح کشوری، ساعات خوبی را برای همشهریان عزیز ملایری و مهمانان و گردشگران به یادگار گذاشت.
وظیفه‌ی برگزاری تمامی جشنواره‌ها بر عهده‌ی شهرداران شهرها و دهیاری روستای کسب، و در کنار آنان بخش دولتی بود. شهرداری ملایر نیز به‌عنوان دبیر جشنواره و کلیددار شهر جهانی، در برگزاری این برنامه‌ها سنگ تمام گذاشت.
اما بعد…
جشنواره‌ها تمام شد و ما ماندیم با چندین سؤال و ابهام که می‌طلبد به‌صورت دقیق به آن پرداخته شود. امسال انتظار داشتیم فعالان صنعت مبل و منبت، پرشورتر از سال‌های گذشته پای کار باشند، اما این‌گونه نشد. فعالان این صنعت فراموش نکنند که این جشنواره‌ها به نام آنان برگزار می‌شود و خود باید صفر تا صد کار را بر عهده داشته باشند، و این یک نقطه‌ضعف است برای هنری و شهری که عنوان جهانی را یدک می‌کشد.
در جشنواره‌ی بهاره عنوان شد که حدود یک‌ونیم همت گردش سرمایه در این حوزه داشتیم. می‌طلبید مقداری از این مبلغ در اختیار شهرداری ملایر به‌عنوان دبیر جشنواره قرار داده می‌شد تا برنامه‌هایی با کیفیت بالا ارائه گردد. شاید علتِ در نظر نگرفتن این اقدام را نداشتن بازار خوب عنوان کنند؛ اگر این‌گونه باشد، پس اعلام مبلغ یک‌ونیم همتیِ گردش مالی جشنواره‌ی بهاره، آمارسازی بیش نیست، و اگر هم صحت داشته باشد، کوتاهی در این امر پذیرفتنی نیست.
ذکر این نکته هم ضروری است که وقتی نشان جهانی با حمایت اقشار مختلف مردم و توسط هنرمندان خلاق این شهر کسب شد، وظیفه‌ی فعالان مبل و منبت هم سنگین‌تر می‌شود. انتظار می‌رود این عزیزان نیز در برنامه‌های مختلف فرهنگی، هنری، اجتماعی و از همه مهم‌تر، حمایت از رسانه‌ها، نقش خود را به‌صورت ویژه ایفا کنند و چتر حمایتی خود را گسترده‌تر سازند.
موضوع بعدی، شفاف‌سازی هزینه‌ی برگزاری این جشنواره‌هاست که شبهاتی را به وجود آورده و می‌طلبد با ارائه‌ی مستندات، به اطلاع مردم رسانده شود.
از لحاظ کیفیت، اگر بخواهیم به جشنواره‌ها نمره بدهیم باید گفت در حد متوسط بود. انتظار می‌رفت با توجه به تجربه‌ی برگزاری جشنواره‌های قبلی، امسال شاهد برنامه‌های بهتری باشیم، اما برخلاف انتظار این‌گونه نشد و مردم و مهمانان شاهد برنامه‌هایی بودند که از نظر محتوایی چیزی برای ارائه نداشتند و اکثراً هم تکراری بودند.
ضمن احترام به زحمات و تلاش‌های شبانه‌روزی همه‌ی مسئولان و متولیان امر، و خداقوت به آنان، باید گفت انتظار می‌رفت شور و نشاط جشنواره‌ی مبلمان منبت، انگور یا فرش، در سطح شهر با فضاسازی متناسب همراه می‌شد، و این وظیفه‌ی بخش خصوصی در این حوزه‌هاست که باید ورود پیدا کند.
یکی دیگر از مواردی که در این ایام به چشم می‌خورد، نام «ملایر» در تابلوهای راهنمای سطح شهر بود که به حروف لاتین «malaier» نوشته شده است، در حالی که صورت صحیح آن «malayer» است؛ و این برای شهر جهانی ضعف بزرگی به شمار می‌رود.
به جرأت می‌توان گفت برنامه‌های شهرهای سامن و زنگنه بسیار پربارتر از سایر برنامه‌ها بود؛ وجود غرفه‌های مختلف صنایع‌دستی، سوغاتی و… حال و هوای بهتری را برای بازدیدکنندگان ایجاد کرده بود و بیشتر به چشم می‌آمد.
البته ناگفته نماند، همان‌طور که گفته شد، کمرنگ بودن حضور فعالان صنعت مبلمان منبت و هنرمندان صنایع‌دستی در کیفیت برگزاری جشنواره‌ها تأثیرگذار بود. اگر آنان پای کار بودند، قطعاً برنامه‌های بهتری برگزار می‌شد. حال چه اتفاقی افتاده که مشارکت آنان پایین آمده و در کنار گود مانده‌اند؟ این سؤالی است که باید پاسخ آن را از فعالان صنعت دریافت کرد.
بیش از یک ماه در این شهر جشنواره‌های مختلف برگزار شد. ای‌کاش نمایشگاهی هم از تولیدات بومی شهرستان ملایر در مکانی مشخص و با دسترسی آسان دایر می‌شد، تا هنرمندان و تولیدکنندگان این دیار هنرپرور، هنر خود را در رشته‌های مختلف به رخ بازدیدکنندگان و گردشگران می‌کشاندند.
نگارنده بارها گفته و باز هم می‌گوید: در شهرستان ملایر ظرفیت‌های بالایی در حوزه‌های مختلف وجود دارد. می‌طلبد برنامه‌ای یک‌ساله از برگزاری جشنواره‌های مختلف، در زمان و مکان مشخص، و همچنین برنامه‌های مناسبتی ملی، مذهبی، شهرستانی، استانی و حتی کشوری، از سال قبل آماده شود. این طرح باید تحت عنوان «برنامه‌ی جشنواره‌ها و مناسبت‌های شهرستان ملایر» تدوین و در سایت‌های خبری درج یا در قالب کتابچه‌ای به ارگان‌ها و نهادهای مختلف کشور ارسال گردد؛ مانند برنامه‌هایی که به مناسبت روز بزرگداشت حافظ یا فردوسی در ابرمجموعه‌ی جهان کوچک، در کنار المان‌های آن، با همکاری شهرداری و اداره‌ی فرهنگ و ارشاد اسلامی ملایر برگزار شد.
در دو سال اخیر، حق اصحاب رسانه به‌عنوان یک مرجع رسمی، آن‌طور که باید و شاید ادا نشد. صنفی که بیشترین نقش را در اطلاع‌رسانی اقدامات انجام‌شده داشتند و اخبار مرتبط با صنعت مبلمان منبت، انگور، مروار و مرواربافی، صنایع‌دستی و… را به موقع و سریع منتشر می‌کردند، شایسته است بیش از گذشته مورد حمایت قرار گیرند.
مورد بعدی که لازم است گفته شود، نصب بنرهای تقدیر و تشکر از مسئولان است. از نظر نگارنده، نصب این‌گونه بنرها در سطح شهر و معابر متعلق به صنعت مبلمان، کاری بیهوده و هزینه‌بر است. اگر مسئولی یا نماینده‌ای قدمی در این خصوص برمی‌دارد، وظیفه‌ی خود را به‌عنوان وکیل، نماینده و مدیر شهرستان انجام می‌دهد. زدن این نوع بنرها نه تنها ضرورتی ندارد بلکه نفسِ انجام کار را نیز زیر سؤال می‌برد. ای کاش شرایطی فراهم شود که این تقدیر و تشکرها از طریق اصحاب رسانه انجام گیرد.
ختم کلام آن‌که، اگر قصد دارید سال آینده دوباره ملایر میزبان مسافران و گردشگران در جشنواره‌ها و برنامه‌های آینده باشد، از همین حالا باید برنامه‌ی سال آینده آماده و در قالب‌های مختلف توزیع و اطلاع‌رسانی شود.
بدون نظر! اولین نفر باشید